bekend schreef:
Maar dat spaarders puur geluk hebben gehad met een in opspraak geraakte Belastingdienst, kan ik me niet goed voorstellen.
Dat was dan ook niet wat ik schreef; het ging mij om de
volgorde, dus, dat er qua gebeurtenissen en “aan het licht komen” éérst het een en ander is gebeurd m.b.t of n.a.v. de toeslagenaffaire. Ik bedoel, ik kan het mishebben, maar ik zie het nog niet zo snel gebeuren dat Pieter Omtzigt zich zodanig inzet totdat een tijdelijke burn-out er op volgt voor een paar spaarders die jaarlijks op basis van een uit de duim gezogen rendement een deel van hun spaargeld bij de fiscus in moeten leveren.
Zo werd daarbij ten eerste het idee dat de belastingdienst een entiteit is die “het allemaal wel weet en niets fundamenteel fout doet” en waar je je als kleine burger toch niet tegen kunt verweren nogal bijgesteld.
Op de tweede plaats vind ik belangrijk dat er op zeker moment nadat die affaire al een tijdje in het nieuws was in de krant stond dat onderzoek had aangetoond dat de rechters bij eigenlijk alle zaken nogal “op de stoel van de politiek / wetgever” had gezeten. Anders gezegd: of je als klager nu gewoon gelijk had of héél erg gelijk, de uitspraak was steeds dat er “inderdaad op den duur iets door de politiek aan gedaan moest worden”. Hetzelfde is namelijk diverse keren voor gekomen bij zaken m.b.t. het fictieve rendement: het was allemaal wel waar, maar verder dan een dringende aanbeveling kwam het niet, vaak was de mededeling “dat het kabinet al druk bezig was met het zoeken naar een oplossing” al genoeg voor de rechter om niet met een bondige uitspraak te hoeven komen. Op 24 december is er dan uiteindelijk klip en klaar gesteld dat het niet klopt dat bijvoorbeeld een spaarder in een belastingjaar 600 euro rente heeft gebeurd en vervolgens qua aanslag drie netto maandlonen aan vrh moet betalen. En dan vooral de uitspraak dat dat onterecht geheven geld terug moet komen heeft de zaak denk ik nogal in beweging gezet.
Kortom, ik heb persoonlijk toch het idee dat alle ontwikkelingen rondom de toeslagenaffaire nogal geholpen hebben in de zaak van de vrh, en volgens mij een stuk méér dan wanneer de volgorde andersom was geweest. Maar goed, bovenstaande is allemaal alleen maar zoals ik het ervaar.