Banken zijn bij uitstek een voorbeeld van een vruchtbaar en succesvol gebruik van automatisering. In het kort komt het er op neer dat ze alles wat geld kóst over de schutting richting hun klanten hebben gesmeten, en alles wat geld óplevert binnen de muren hebben gehouden.
Wat er terugkijkend op 50 jaar klant”schap” zo in mij opkomt: afschaffen van rente op de betaalrekening (Rabobank destijds: “u krijgt geen rente meer over de betaalrekening, maar hij is dan ook gratis”), de klant laten betalen voor het gebruiken van een betaalrekening, en nog eens extra voor papieren afschriften (oudere klanten), simpelweg heel weinig rente betalen over spaarrekeningen, maar met de hypotheekrente tot op de minuut de ECB volgen (dat wil zeggen, in het geval de rente omhoog gaat), bij rood staan onbeschoft hoge percentages berekenen, iedereen het bankgebouw uitjagen “ga je geld maar uit een automaat halen”, die automaten proberen weg te ouwehoeren door te zeggen “er wordt steeds minder contant gebruikt”, de klant al zijn zaakjes zelf thuis laten regelen met gebruik van een reader en een eigen computer, die reader langzaam maar zeker afschaffen, want die is van/door de bank en kost de bank geld, als we de klant zo gek krijgen dat hij in de telefoonwinkel zijn eigen “reader” van zijn eigen geld gaat kopen zijn we helemaal goed bezig, als de nieuwste beveiligingssoftware niet meer op de klant z’n telefoon werkt hem/haar simpelweg een berichtje doen toekomen waarin staat dat “het gebruik van onze app op uw toestel vanaf volgende maand niet meer mogelijk is” waarna de klant meteen in z’n auto springt en in de telefoonwinkel, uiteraard op eigen kosten, het allernieuwste modelletje gaat halen, enz. enz.
|