Ook hier is dat een item. 2 kids, meisje van 14, jongen van 12. Vanaf hun zesde heb ik ze (een beetje) zakgeld gegeven, meteen geleerd, een beetje als zakgeld om te gebruiken, een beetje voor de bank. Geen bedragen met een hoofdletter natuurlijk.
En tot nu toe gaat het goed! Het lastigst was toen mijn dochter een Donald Duck voor haar broertje had gekocht, en toen een felbegeerd item voor zichzelf zag, en ja, het geld was op. Wat doe je dan als moeder? Achteraf ben ik blij dat ik de harde opstelling heb ingenomen, maar het was niet makkelijk! Nu werpt dat zijn vruchten af, mijn dochter gaat goed met haar geld om, ik moet haar zelfs stimuleren om af en toe wat voor zichzelf uit te geven
Mijn zoon begint het nu ook beter te leren. Hij heeft altijd grote wensen (Nintendo plus bijbehorende computerspellen, nu net maandenlang gesprokkeld voor een Wii, maar ja, die spellen zijn zo duur, dus daar is best even over gesproken). Wel eens een knallende ruzie gehad omdat hij meer wilde uitgeven dan hij had en ik hem niet wilde lenen. Vriendjes krijgen veel meer! (ja, vriendje valt toevallig onder de verwende kinderen die door ouders 'afgekocht' worden met veel zakgeld). Ik krijg het wel van papa..... Dacht het even niet natuurlijk! Eerst sparen, dan luxedingen kopen.
Ik ben nu alleenstaande moeder, moet best een beetje opletten natuurlijk, maar ik red het net met mijn eigen bedrijfje, hoef niet mijn hand op te houden gelukkig. Daar ben ik trots op en dat leer ik mijn kinderen. (zonder in details te treden overigens) Ze vinden sparen de normaalste zaak van de wereld (ook al baalt de jongste er wel eens van), dus ik heb er wel vertrouwen in.
Eerlijk gezegd sta ik wel eens stomverbaasd naar tvprogramma's te kijken waarin jongeren van 20 meer dan 20.000 schuld hebben! Waar zijn die ouders dan, vraag ik me af......