Vaak lees ik op dit forum reacties met ratings van bepaalde (moeder) banken.

M.i. zijn de meeste kleine 'buitenlandse' banken zelfstandige banken, in nederland gestatuteerd. (Ze worden dan ook ten onrechte een buitenlandse bank genoemd want als je in Nederland gestatuteerd bent dan ben je een nederlandse bank.) Ze zijn dus eigenlijk los van de moederbank, en de enige verplichting naar de moederbank is divident uitkering bij bepaalde prestaties.
M.a.w. als de moederbank financieel slecht gaat dan heeft dat geen effect op de prestaties van de kleine zelfstandige bank. Ze hebben immers een gescheiden boekhouding. Ten hoogste zou het kunnen gebeuren dat de moederbank aandelen verkoopt aan een andere partij.

Het feit dat deze kleine banken een eigen ranking hebben sterkt mijn gedachte. Deze ranking is welliswaar vaak te laag om gepubliceert te worden. Tevens heb ik begrepen dat deze kleine banken geen rating hebben omdat ze niet actief zijn op de kapitaalmarkt (en dus minder risico lopen).

Het wordt echter anders als een kleine bank als bijkantoor opereert in Nederland. Dan kan de rating wel degelijk van belang zijn, omdat er dan geen scheiding is tussen moeder en dochterbank, en je dus eigenlijk echt in het buitenland bankiert (en dus eigenlijk de markt van het land van herkomst in de gaten moet houden).

Ik vraag me dus af of ik ten onrechte een onderscheid maak tussen beide situaties? Of creeren deze ratings ten onrechte een veilig gevoel indien je voor een keuze staat tussen verschillende 'buitenlandse' banken?

Uiteraard is scheelt een garantieregeling al de helft, maar als door deze afweging je risico nog verder beperkt kan worden dan is dat toch mooi meegenomen :D Of misschien zelfs dat je eigenlijk bij bepaalde banken nog meer rente moet verwachten omdat het risico vergeleken met andere banken groter is!

Graag jullie mening! Bij voorbaat dank.

Hier een aardig voorbeeld van halve voorlichting:
http://www.z24.nl/bedrijven/finance/artikel_21712.z24

Ik stel mij op het standpunt dat als bepaalde bedragen door een garantieregeling zijn afgedekt, het mij compleet een biet is hoog of hoe laag de ratings van een geldinstelling is.

En je hebt gelijk wat betreft de term 'buitenlandse banken'.
Men zou ook eigenlijk moeten spreken van 'van origine buitenlandse banken'.
Maar hoeveel 'oer-Nederlandse banken' zijn er tegenwoordig nog wel echt Nederlands?

_________________
Geld is een goede dienaar, maar een slechte meester.

De meeste buitenlandse kantoren zijn absoluut niet zelfstandig van de moedervennootschap in het land van herkomst. Dat maakt het bovenstaande artikel dus ook een beetje waardeloos. Zelfstandigheid is er slechts als er een dochtervennootschap is gevestigd. Wat er in werkelijkheid meestal gebeurt is dat er een vaste inrichting in Nederland wordt geopend, dus een filiaal, waarvanuit de activiteiten worden geleid.

Hoe kan je controleren of er bij een bank een dochtervennootschap aanwezig is?

Is N.V. achter de naam van de bank, in het wft-register van DNB een goede indicatie?